W sprawach o podział majątku po ustaniu wspólności małżeńskiej często pojawia się kwestia spółdzielczego prawa do lokalu.
Zagadnienie to ukształtowało się pod rządami przepisów Prawa spółdzielczego (ustawa z dnia 16.09.1982 r) oraz Ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r.). Z tych regulacji wynika, że spółdzielcze prawo do lokalu przyznane w drodze przydziału jednemu małżonkowi w czasie trwania wspólności majątkowej, stanowi przedmiot majątku wspólnego, choćby wkład budowlany lub mieszkaniowy pochodził z majątku osobistego jednego lub obojga małżonków i został wpłacony przed powstaniem wspólności majątkowej. Jednakże należy zwrócić uwagę, aby każdy przypadek sprawdzać indywidualnie, gdyż na przestrzeni lat zachodziły pewne zmiany, a jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 29.11. 1991 (III CZP, 123/91, OSNC 1992, nr 8, poz. 101) o przynależności do majątku wspólnego małżonków spółdzielczego prawa do lokalu rozstrzygają przepisy obowiązujące w dacie przydziału.
Należy zwrócić jeszcze uwagę na sytuację, gdy spółdzielcze prawo do lokalu zostało przydzielone już po ustaniu wspólności majątkowej. Jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów (mającej moc zasady prawnej) z 12.01.1978 r. do majątku wspólnego małżonków może być bowiem zaliczone spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, jeżeli powstało ono z realizacji oczekiwania obojga małżonków z okresu istnienia wspólności majątkowej i przy zaangażowaniu środków finansowych z ich majątku wspólnego, o ile przydział po ustaniu wspólności majątkowej został dokonany na rzecz jednego z małżonków i jego dotychczasowej rodziny. Sąd Najwyższy wyjaśnił, iż nie jest to wprawdzie typowa sytuacja, ale wyrastająca ze wspólnego prawa, ale wyrastająca ze wspólnego oczekiwania małżonków konkretne prawo do lokalu w związku z dokonaniem już po ustaniu małżeństwa przydziału lokalu, na który oczekiwali oboje małżonkowie, zostaje nabyte na „prawach wspólności ustawowej”, chociaż normalną typową konsekwencją ustania małżeństwa jest ustanie ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej. Wspólna ekspektatywa i związana z nią możliwość uzyskania mieszkania wchodzą do majątku z takim właśnie skutkiem. Charakter ekspektatywy, jako swego rodzaju uprawnienia, uzasadnia wniosek, że w rozważanym wypadku należy odstąpić od zasady, że po ustaniu wspólności majątkowej nie można już nabyć rzeczy na prawach tej wspólności. Ze względu na wspólne oczekiwanie prawne przydział na rzecz jednego tylko małżonka z reguły naruszałoby prawa współmałżonka. Ustanie wspólności ustawowej nie może stwarzać dla jednego z byłych małżonków sytuacji korzystniejszej tylko dlatego, że przydział nastąpił po zmianie ustroju prawnego (por. Zbiór orzeczeń z prawa rodzinnego i opiekuńczego wraz z komentarzami red. Hanna Bzdak, Kraków 2015).